الآن غرب پرستان کاسه لیس یانکی ها برای آن که با این رابطه تأثیر تحریم ارباب شان ضعیف و کم اثر می شود، اشک تمساح ریختن شان شروع می شود و مثلاً از سر دلسوزی ولی در واقع از سر «آن سوزی» اظهار نصیحت می کنند!

درگیری اکراین جنگ ناتو است و ایران باید به روسیه کمک کند چنانچه ناتو در اکراین موفق شود . کشورهای فریب خورده مثل اردن ترکیه و عربستان را به جنگ با ما وادار میکند و پیشرفته ترین سلاح ها را به آنها میدهد تا هم مردم ما کشته شوند هم مردم این کشورها و آنها عشقش را ببرند . لذا بر ما واجب است که کمک های نظامی گسترده به روسیه بکنیم طوری که ناتو شکست بخورد

مشکل برخی با روسیه این است که تاریخ آنها مخصوصا در دویست سال گذشته چندان بر مدار وفق و یاری به ایران نبوده هرچند مزیت افزوده آنها ، همسایگی است . دوم اینکه اکنون هم چندان شوق و ذوقی در یاری و کمک های متناسب و متقابل و نه چندان زیاد به ایران نشان نمیدهند .چند پیام تبریک یا وتو قطعنامه و یا کمی تجارت فی ما بین و یا انجام عملیات نظامی محدود در کشور ثالث دوست برای ایران خوب است اما شراکت راهبردی نیست.یادم هست که در دهه های گذشته قرار بود ایران خط تولید موتورهای جت RD33 در ایران راه اندازی و در کنارش با مشارکت روسیه جنگنده با طراحی مشترک را بسازند اما به خاطر تمایل قلبی روسها به غرب اینکار انجام نشد. به چین و حتی هند ناو هواپیمابر دادند، به ترکیه اس400 و پیشنهاد سوخو57 دادندبه مصر ، ونزوئلا ، اندونزی و .... سوخو30 دادند اما تحویل اس 300 با آن همه پرونده سازی و همچنین نشان ندادن تمایل به همکاری با ایران در بخش های تولیدی و نظامی از ترس اینکه مبادا ایران رقیب آنها شود. شریک استراتژیک تنها صرفه اقتصادی نیست ،امنیت برای تجارت و اقتصاد که عامل پیشرفت همگان در منطقه است ایجاب میکند همکاریها همسو باشد و نمونه آن مشارکت در سوریه بود. البته جزیره ای فکر کردن برخی سیاستمداران باعث ایجاد مشکل است. برخی باور ندارند روسها شرکای مطمئنی باشند مگر آنکه واقعا خلافش ثابت شود. دم از شراکت راهبردی و عدم تمایل کافی برای ارتباطات عمیق بر مبنای احترام متقابل آنطور که بایسته و شایسته است نسبتی با هم ندارد . تجارت صرفا خرید و فروش محصولات مورد نیاز از یکدیگر نیست بلکه ایجاد منطقه ای امن به وسعت صدها هزار کیلومتر مربع جهت تجارت و تولید محصولات به صورت راهبردی است . اما جمعیت و قدرت نظامی و اقتصادی روسیه و ایران در صورت نزدیکی به یک راهبرد مشترک آنقدر قوی هست که بسیاری از کشورهای دیگر را می ترساند و البته ترغیب به مشارکت کند. نمونه آن هم ، پیمان شانگهای . خلاصه که روسیه باید تصمیم بگیرد میخواهد همسایه باشد یا فقط برای منافع زمانی خودش پیمان ببندد . هیچ چیزی در دنیا یک طرفه نیست و منافع ملی ما همانقدر مهم است که منافع ملی همسایگان .کاش سیاستبازان ترکیه و عراق هم این موضوع را درک میکردند. البته از حکام عربستان سعودی صهیونی نوکر آمریکا توقع چنین فهمی در مخیله من نمیگنجد. الله اعلم

مادرمان ایران، مادر دارد بنام زهرا س

برجام فقط امریکا رامنزوی کرداروپا هم به ائتلاف اقتصادی سیاسی ایران چین وروسیه بزودی ملحق میشودحداقل به خاطرسیل تسلیحات وتروریستهایی که امریکا بهاوکراین اورده است مجبوربه همکاری برای بالابردن ضریب امنیتی داخلی شهرهای اروپا میشود

مخالفین روسیه شستشوی مغزی شده جریانات دو قطبی ساز در کشورند که بجای سواد و منطق خودشان را دربست مقابل منافع کشور قرار میدهند به نفع امریکا !

پطر کبیر مرده است خودباختگان غرب پرست نمی توانند ایران را قوی ببینند. امروز روسیه به ایران 100 هزار زمین جهت کشاورری پیشنهاد می کند اگر ایران این کار را می کرد این آقایانی که از ترس از دست دادن لبخند دروغین غرب می گویند که چون پطر کبیر چنان بود پس پوتین هم باید چنین باشد!!! چه می گفتند؟ نمی گفتند که ایران را به روسیه فروختیم؟ البته این قضایا از فهم غرب گذایان بالاتر است تقصیر ندارند. آخر در حالی که روسیه به حمایت ایران نیاز دارد چرا باید این انسان های خودحقیربین داستان را وارونه بیان کنند؟

ایران به صنایع اصلی نظامی وپتروشیمی وهسته ای وقدرت ادامه ی انرارسیده است پس میتواند باروسیه تعامل بالایی داشته باشدبخصوص که برای بازدارندگی سیاسی مقابل امریکا حفظ قدرت ووحدت بینشان ضروریست

روسیه می خواد ایران توی مشتش باشه. و الا می تونست جلوی قطعنامه ها علیه ایران رو بگیره